Stelt u zich voor dat er een auto binnen wordt gebracht met een onregelmatig optredende storing, bijvoorbeeld zo nu en dan het afslaan van de motor. De auto is al bij een andere werkplaats geweest, maar zonder succes. De klant, die snel het vertrouwen in de garagebranche verliest, wil gewoon dat het wordt opgelost. Wat doet u?
U zult waarschijnlijk eerst het voertuig bekijken om te zien of er iets voor de hand ligt of ontbreekt. Daarna zult u waarschijnlijk uw scantool aansluiten. Ervan uitgaande dat geen van deze controles bruikbare resultaten oplevert, is het waarschijnlijk tijd om wat dieper in het diagnostische proces te duiken en naar een bedradingsschema te grijpen.
Maar voordat u dat kunt doen, moet u precies weten wat een bedradingsschema is en hoe u dit moet lezen.
Simpel gezegd is een bedradingsschema een visuele weergave van een elektrisch circuit. De verbinding tussen de punten in het schema toont niet letterlijk de wirwar van draden in een voertuig. Maar door een spoor op de afbeelding te volgen, ziet u precies de manier waarop componenten in het elektrische systeem van een voertuig zijn ingedeeld.
Tot het einde van de vorige eeuw waren de schema’s alleen beschikbaar in fysieke servicehandboeken. Bij een eenvoudige auto uit de jaren 80 kon dit dus betekenen dat u de lijn over meerdere pagina’s met uw vinger moest volgen. Hierbij kon de lijn die werd gevolgd makkelijk uit het oog verloren worden. En het feit dat deze schema’s meestal niet in kleur werden afgedrukt, hielp natuurlijk niet.
Computers brachten hier verandering in. In de jaren 90 werd het mogelijk om volledige bedradingsschema’s op beeldschermen te raadplegen, zij het meestal op grote apparatuur op kantoor en met behulp van software die vanaf fysieke schijven werd uitgevoerd. Later maakten laptops en tablets, maar ook cloudgebaseerde software, zoals Autodata in kleur, interactieve schema’s het opsporen van storingen nog eenvoudiger.
Gebruikers kunnen nu zoeken naar componenten, naar wens in- en uitzoomen en doorklikken naar gerelateerde secties en andere relevante informatie.
Elk schema wordt geproduceerd door het interne team van autotechnici en technische illustratoren en wordt gebaseerd op OE-gegevens. Het nauwkeurig tekenen van dergelijke schema’s is een vakkundig en zeer arbeidsintensief proces, Het omvat vaak onderhandelingen over auteursrecht met de voertuigfabrikant, maar omdat ze zo belangrijk zijn voor technici, past Autodata belangrijke middelen toe voor de productie ervan.
Deze moderne manier van datapresentatie is zeer welkom. Afgezien van het enorme aantal schema’s voor elk voertuigmodel (dat kunnen maar liefst 30 afzonderlijke schema’s per model zijn; Autodata heeft er 290.000 en vertrouwt op haar systeem), heeft elke referentie tientallen besturingsmodules, sensoren, verborgen zekeringen en aardingspunten die tijdens het controleren van een circuit gezocht en getest moeten worden.
Ervaren technici hebben minstens een testlamp en een digitale multimeter nodig om te kunnen testen op vermogen en slechte aarding, en om componenten te controleren. Andere veelgebruikte hulpmiddelen zijn een apparaat zoals een sonde, die 12 V (of 24 V) levert om circuits van spanning te voorzien bij het testen ervan, en oscilloscopen waarmee technici kunnen ‘zien’ wat er in een circuit gebeurt door deze op de draden vast te klemmen om golfvorm te verkrijgen. Hiervan kan een momentopname worden gemaakt en bestudeerd om afwijkingen te ontdekken.
“Moderne elektrische systemen en kabelbomen worden steeds complexer en zelfs de meest ervaren technici kunnen reparaties zonder enige hulp ontmoedigend vinden”, zegt Salim Arkadan, Principal Product Manager bij Autodata.
“De voortdurend groeiende bibliotheek met doorzoekbare, interactieve bedradingsschema’s van Autodata in kleur helpt autoprofessionals steeds weer bij hun diagnoseproces en om de storing snel en nauwkeurig op te sporen”, voegt hij hieraan toe.